حسین روحی: انتخابات 1400نقطه عطفی در نظام جمهوری اسلامی بحساب می اید . طبیعتا در نظامات حاکم غیر دیکتاتوری (توتالیتر ) آنرا پذیرفته اند در جمهوری اسلامی به سبب شکل و محتوای حکومت این اصل پذیرفته شده و در قانون اساسی به عنوان فصل الخطاب مقبول حاکمیت است .

انتخابات فرایند تشخیص اصلی ترین و پرطرفدارترین اراده یا مطالبه نزد افراد صاحب حق رای در جوامع است که طبق قوانین موجود برای یک تصمیم خاص و منفرد یا تعیین نمایندگان مردم جهت احراز مناصب و مصادر تصمیم گیری طی یک دوره مشخص صورت می گیرد.

در اصل ششم قانون اساسی به صراحت تاکید شده است : “در جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ امور كشور باید به‌ اتكاء آرای‌ عمومی‌ اداره‌ شود، از راه‌ انتخابات‌:

انتخاب ‌رئیس‌‌جمهور، نمایندگان‌ مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌، اعضای‌ شوراها و نظایر اینها، یا از راه‌ همه‌پرسی‌ در مواردی‌ كه‌ دراصول‌ دیگر این‌ قانون‌ معین‌ می‌گردد”. با این تفاسیر رأي دادن به عنوان يکي از شناخته شده ترين اشکال مشارکت سياسي از جايگاه ويژه اي در ادبيات جامعه شناسي سياسي برخوردار است. البته در جامعه ما به سبب ماهیت حکومت ، رای دادن یک وظیفه دینی و شرعی هم تلقی می گردد . تقریبا انتخابات نماد مردمسالاری دینی است . در این مجال قصدی بربررسی  تفاوت و تشابهات نگرش حاکمان و حکومت ها به مقوله انتخابات نیست . و صرفا به مسئله انتخابات در ایران پرداخته خواهد شد . به طور تقریبی در 42سال گذشته تقریبا بیش از 40انتخابات برگزار شده است .این مسئله نشان دهنده اهمیت مشارکت مردم بر سرنوشت خویش و بر اداره امور کشور می باشد. انتخابات 1400هم بنا به دلایلی اهمیت بیشتری نسبت به دوره های گذشته داشته باشد .

اولا : مخالفان نظام جمهوری در صدد القای فاصله بین مردم و حکومت هستند .و تلاش می کنند با فضا سازی رسانه ای مردم را از حضور پای صندوق های رای منصرف کنند . این درحالی است که همیشه مردم بر خلاف تبلیغات مسموم مخالفان و بیگانگان مشارکت حداکثری را رقم زده اند . و پای بندی خود را به انقلاب اسلامی و آرمان های آن نشان داده اند

ثانیا : بحران کرونا و مشکلاتی که ایجاد کرده ، مانعی بر سر راه تحقق  مشارکت حداکثری است . لذا انتظار این بود که بمانند امور دیگر پیش بینی های لازم برای برگزاری انتخابات الکترونیک فراهم می شد . هر چند این اقدام احتمالا در برخی حوزه ها عملیاتی خواهد شد اما اگر این رویه عمومیت پیدا کرده و همه حوزه ها را شامل می شد قطعا نتیجه بهتری عاید می شد .

ثالثا : ضعف عملکردی در حوزه های مختلف مدیریتی ، نظارتی و خدمات رسانی مردم را دچار سرخوردگی و یاس کرده است . ظهور و بروز پدیده فساد ، رانت، تخلفات اقتصادی ، شکاف عجیب طبقاتی نتیجه ضعف هایی که وجود داشته است . طبعا برای اصلاح این وضع مشارکت مردم ، انتخاب اصلح نقش کلیدی خواهد داشت . مردم چه در پارلمان محلی و چه در راس قوه مجریه می توانند خالق تحول با انتخاب صحیح باشند . لذا مشارکت حداکثری در تغییر و اصلاح کاستی ها تاثیربسزایی دارد . از سوی دیگر ، مشارکت پشتوانه نظام حاکم در عرصه بین المللی و جهانی است .

رابعا : مشارکت شهروندان در انتخابات موجب تقویت همبستگی ، وحدت ملی، تضمین کننده امنیت ملی و امنیت داخلی  جمهوری اسلامی می شود. تردید نباید داشت که مشارکت حداکثری مشروعیت نظام سیاسی را تثبیت نموده ، سپر دفاعی مهمی در مقابله با تهدیدات خارجی که امنیت داخلی را نشانه می گیرند ،می باشد .

در واقع تفکری که می پندارد انتخابات زینت حکومت است ، کسانی که اعتقادی به اصل انتخابات نداشته و هدف از برگزاری آنرا حفظ ظاهر می پندارند ، سخت در اشتباهند .

بر مسئولین و برگزار کنندگان فرض است که اسباب و لوازم برگزاری انتخابات با مشارکت حداکثری را فراهم کنند ، امکان رقابت برای همه سلایقی که پای بند به قانون اساسی هستند باید ایجاد شود ، اعتماد عمومی نسبت به صیانت از آرا و سلامت انتخابات به جد مورد توجه قرار گیرد . بنابر این تحقق مشارکت حداکثری باید در راس وظایف مسئولین باشند . قطعا مردم وقتی الزامات انتخابات سالم فراهم شود ، مشارکت خواهند داشت . در نظام جمهوری اسلامی  خاصه در این برهه حساس انتخابات با مشارکت حداکثری یک ضرورت بحساب می آید.