بهداشت و درمان همواره يکي از چالشهاي اصلي هرمزگان بوده که ريشه در گذشته اين استان داشته است و تاکنون هم ادامه دارد، شايد بي توجهي گذشتگان به امر آموزش و عدم وجود مراکز آموزشي پزشکي و درماني باعث عقب افتادگي اين استان در اين حوزه بوده است اما با همه محدوديتها و کمبودهاي خاص آموزشي که جبرانش را پزشکان مهاجر مي کردند افرادي بودند که دنياي تاريک و بيمار هرمزگان را درک کرده و به دنبال روشنايي و صفاي سلامت بوده اند. براساس اطلاعات موجود از زنده ياد «دکترابراهيم صفا» به عنوان نخستين پزشک بومي هرمزگان ياد مي شود. پزشکي که با وجود موقعيت مهاجرت به خارج يا پايتخت نشيني ترجيح داد به منطقه محروم زادگاهش برگردد و طبابت کند. هرچند پزشکان ديگري مانند دکتر مصباح، دکتر زعفرانچي نيز نقش مهمي در درمان اين استان داشته اند و امروز با وجود استقرار مراکز آموزشي و درماني در هرمزگان هزاران پزشک از اينجا در سراسر دنيا صاحب نام و نشان شده اند اما هيچ کس نمي تواند نام “صفا”ي سلامت هرمزگان را فراموش کند. رسالت رسانه اي ما ايجاب مي کند داشته هاي هرمزگان را به نسلهاي آينده معرفي کنيم.

در شهر بندرعباس به پاس سالهاخدمت اولين پزشک بومي، مرحوم دکتر”ابراهيم صفا ” با پيشنهاد و تصويب شوراي شهر بندرعباس به ياد آن مرحوم بوستاني در سال 1380نام گذاري شد که مي طلبد خيرين و در صورت امکان نزديکان اين پزشک، با احداث مراکز درماني علاوه بر زنده نگه داشتن ياد اين پزشک، نياز فعلي درماني مردم را هم پاسخگو باشند. جا دارد از مهيـن بانـو شـكيبا از پيشكسوتان علم پزشكي و داروسازي و اولين بانــوي داراي تحصيلات عاليه اســتان هرمزگان که به عنوان همسر دلسوز اين پزشک بومي، سه فرزند موفق را تحويل جامعه داده اند ياد شود. به بهانه روز داروسازي يادداشتي از همکاران در يکي  از مجلات را به قلم عليرضا بهاري براي يادآوري و زنده نگه داشتن نام اين بزرگمرد عرصه پزشکي تکرار مي کنيم:

بهداشت و درمان در اين شهر نيز داراي پيشينهاي پرفراز و نشيب است، چنانکه در غياب حضور طبيبان ايراني در اين خطه، مي توان به حضور پزشکان پاکستاني و وابستگي حيات و ممات مردمان ساحل نشين به سرپنجه درمانگر بيگانگان اشاره کرد. به همين خاطر، در دوره 100 سال اخير تاريخ پزشکي بندرعباس به راحتي نمي توان از نام هايي همچون مرحوم دکتر ابراهيم صفا بي توجه گذشت. پزشکي زاده همين آب و خاک، که توانست در حوزه پزشکي هرمزگان سردمدار پزشکان محبوب القلوب مردم باشد.

دکتر ابراهيم صفا در سال 1314 خورشيدي در خانواده اي اصيل و در روستاي ايسين (واقع در 30 کيلومتري شمال بندرعباس) زاده شد. پدرش مرحوم حاج رئيس عباس صفا از بزرگان و ملاکين منطقه ايسين بود و در عين حال توجه بسياري به تحصيلات فرزندان خود نشان مي داد اما عمرش آن قدر  نبود تا تحصيلات عالي او را شاهد باشد و در سال 1322 دار فاني را وداع گفت.

ابراهيم پس از سپري کردن دوران تحصيلات مقدماتي در مدرسه جاويد بندرعباس، به قصد تکميل تحصيلات در تهران ساکن و دوره دبيرستان خود را در مدرسه البرز تهران سپري نمود و بعد از ورود به دانشگاه تهران و تحصيل در رشته پزشکي؛ حوالي سال 1343 در دانشگاه علوم پزشکي تهران در رشته پزشکي عمومي فارغ التحصيل شد. بلافاصله به زادگاهش بندرعباس بازگشت و بدون آنکه انديشه عافيت طلبي و سوداي زندگي در پايتخت ايران و يا مهاجرت به خارج کشور را داشته باشد، بيش از 35 سال از عمر پربرکتش را صرف ارايه خدمات پزشکي به مردمان شهر بندرعباس و روستاهاي اطراف آن کرد. هر چند در اين مسير همسرش” دکتر مهين شکيبا” نيز به عنوان نخستين بانوي داروساز استان هرمزگان همواره همپا، همراه و پشتيبانش بود.

دکتر ابراهيم صفا را قبل از شهره بودن در طبابت، به صراحت لهجه و ارتباط با بيماران بومي به گويش بندري مي شناسند که توانست با کيفيت بخشي به رابطه طبيب و بيمار قبل از تجويز دارو، دردها را بکاهد . نگاه حکيمانه او، همه را شيفته شخصيت و تسلطش به مهارت هاي يک طبيب حاذق کرده بود؛ نگاهي که با مهرباني، دلسوزي و شيوايي کلام يک انسان کامل، همراه بود.

حضور اجتماعي دکتر ابراهيم صفا را نمي توان تنها به عالم طبابت محدود کرد. در دوره اي که به دليل کمبود پزشک در شهر بندرعباس، مردمانش رنج سفرهاي چندروزه و چندماهه به استان هاي همسايه را به جان مي خريدند، نام طبيبي بومي بر زبان اهالي شهر تکرار مي شد که خود را با تمام وجود، وقف مردم کرده و توانسته بود با ارتباط مثال زدني نه تنها دردهاي جسم بيماران، بلکه احوالات روحي آنها را نيز بهبود بخشد.

دکتر ابراهيم صفا که در سال 1379 شمسي و بعلت حمله قلبي ناگهاني در سن 65 سالگي دار فاني را وداع گفت، تنها يک برند در عرصه پزشکي اين شهر محسوب نمي شود، بلکه بخشي از تاريخ اجتماعي اين خطه نيز به شمار مي رود. اگر چه تاکنون نتوانسته ايم از تاريخچه پزشکان حاذق بندرعباس، مستنداتي مدون و مکتوب در دست داشته باشيم ولي هنوز هستند کساني که مي توانند روايتگر مهرباني ها و خدمات دلسوزانه افرادي همچون دکتر صفا باشند.

از جمله آنها کربلايي محمد است که گذر عمر او را سالمندي مو سپيد نشان مي دهد. او چنين روايت مي کند: «دکتر صفا را نمي توان در قالب يک درمانگر جسم دانست بلکه روح و روان همشريانش را نيز جلا مي بخشيد. وقتي با زبان کودکي با لهجه شيرين بندري با کودک بيمار سخن مي گشود قبل از درمان، پدر و مادر به آرامش مي رسيدند.»

همه آرزوي بندري ها در آن دوران محروميت و بيماري هاي عجيب و غريب، حضور پزشکي در شهرشان بود که با گرمي کلام خودشان آنها را معاينه نمايد. آدرس سرراست فلکه برق براي نشان دادن محل مطب و داروخانه دکتر صفا، به شهر هويت مي بخشيد. داروخانه اي که توانسته بود بسياري از بيماران بي بضاعت را ياري رسان باشد.

اين يادداشت، اداي دين نسبت به طبيبي مردمدار و متعهد به مردمان شهرش است. زيرا نام نيک بر جاي گذاشتن در شهري که پيشرفت اقتصادي و کسب درآمد معياري سنگين براي سنجش وزن اجتماعي آدم ها و رسيدن به قله هاي شهرت و اعتبار شده، بسيار سخت است ولي دکتر صفا بخشي فراموش نشدني از تاريخ اجتماعي در شهري اقتصادي است که نامش با شغلي آميخته با درد انسان دوستي گره خورده است.

از اين نخستين پزشک بومي هرمزگاني، سه فرزند به يادگار مانده است که پسر ارشد وي دکتر اميد صفا هم اکنون رييس دانشکده داروسازي دانشگاه علوم پزشکي هرمزگان است. پسر ديگرش دکتر امير صفا در تهران مشغول طبابت و دخترش الهام صفا نيز در خارج از کشور ساکن است و همگي سعي و کوشش دارند تا ادامه دهنده راه پدر و مادر و خاندان خويش باشند.